Πριν από 20 ακριβώς χρόνια, την 1η Μαϊου του 1994, σημειώθηκε το τελευταίο ατύχημα που κόστισε τη ζωή σε έναν πιλότο της F1. Από εκείνο το τραγικό συμβάν και μετά οι προδιαγραφές και τα μέτρα ασφαλείας για αυτούς που κάθονται πίσω από τα λιλιπούτεια τιμόνια και τρέχουν όσο πάει και το μονοθέσιο και μερικές φορές παραπάνω έγιναν πιο αυστηρά και κυρίως πιο αποτελεσματικά.
Θα είχαν ληφθεί αυτά τα μέτρα αν ο τελευταίος πιλότος σε αυτήν τη λίστα δεν ήταν αυτός που κατά πάσα πιθανότητα ήταν ο καλύτερος όλων; Ο μεγάλος Ayrton Senna; O άνθρωπος που εκείνη την Πρωτομαγιά κανένας δεν πίστευε ότι σκοτώθηκε; Κανείς δεν ξέρει, ενώ αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι ο μεγάλος Βραζιλιάνος με τα αγωνιστικά και οδηγικά του προσόντα δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Για το Senna έχουν γραφτεί πολλά από πολλούς και θα συνεχίσουν να γράφονται. Από τα καλύτερα βιβλία που υπάρχουν είναι αυτό του Βασίλη Τσακίρογλου «Ayrton Senna adeus» από το οποίο έχουμε αντιγράψει ένα μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή του.
Λίγες φράσεις, με τις οποίες ο Βασίλης Τσακίρογλου σκιαγραφεί πλήρως το μεγαλύτερο οδηγό της F1 που έχει καταγράψει η ιστορία:
«“AYRTON SENNA, desde pequenininho, nao vaeio ao mundo a passeio” γράφει στην τόσο πρώιμη και τόσο πολυσυζητημένη αυτοβιογραφία της η τελευταία σύντροφος του Senna, η Adriane Galisteu. «Ο Ayrton Senna», ισχυρίζεται η Adriane, «από πολύ μικρός φάνηκε ότι δεν ήρθε στον κόσμο για βόλτα» -και, έστω κι αν η ίδια υπήρξε το πλέον αμφιλεγόμενο πρόσωπο στη ζωή του Senna, πιθανότατα έχει δίκιο. Ναι, ο Ayrton δεν ήταν απλώς περαστικός από αυτό τον κόσμο. Ήρθε για να κερδίσει, ένιωθε ότι αυτός ήταν ο προορισμός και η αποστολή του. Στο δρόμο για τη νίκη μόχθησε, βασανίστηκε και, κατά μια μελοδραματική πλην χαρακτηριστική διατύπωση, «μαρτύρησε». Ο Senna έγινε ήρωας, κήρυκας και εκδικητής, ανέθεσε στον εαυτό του το βαρύ καθήκον του ασυμβίβαστου μαχητή, του πωρωμένου πολεμιστή που υπερασπίζεται με κάθε τρόπο τις αρχές του –ασχέτως εάν αυτές οι αρχές ήταν από μονές τους αντιφατικές και συχνά αναιρούνταν από την ίδια τη μανιακή προσήλωσή του στη νίκη. Αλλά οι αντιφατικοί άνθρωποι, ιδιαίτερα όταν τυχαίνει να είναι εξαιρετικά χαρισματικοί, έστω και σε κάτι πολύ συγκεκριμένο, είναι εξ ορισμού ενδιαφέροντες. Είναι ξεχωριστοί. Κι ο Senna ήταν ακριβώς αυτό: Μια ξεχωριστή φυσιογνωμία, που μάγευε τη μάζα αλλά δεν ανήκε σε αυτή, που δε χωρούσε στις προδιαγραφές οποιουδήποτε μέσου όρου. Ανήκε σε εκείνες τις παράφορες προσωπικότητες, στους περίφημους «τρελούς» που ο Jack Kerouac μας δίδαξε να λατρεύουμε για το πάθος τους».
RIP Ayrton Senna!
Γιάννης Σκουφής
