Το βασικό πρόβλημα των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, την περιορισμένη αυτονομία, προσπαθούν να λύσουν οι μηχανικοί, δοκιμάζοντας διάφορους τρόπους. Ένας από τους τελευταίους είναι η χρήση τουρμπίνας, η οποία απορροφά αέρα, τον καίει μαζί με το αντίστοιχο καύσιμο και στη συνέχεια τα καυτά καυσαέρια κινούν έναν ρότορα παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια που καταλήγει στις μπαταρίες.
Το σημαντικό πλεονέκτημα της χρήσης τουρμπίνας είναι η μεγάλη απόδοσης ισχύος σε σχέση με το βάρος τους κι αυτό γιατί τα επιπλέον κιλά είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για όλα ανεξαιρέτως τα ηλεκτροκίνητα μοντέλα, που πέρα από όλα τα άλλα έχουν και τις βαριές μπαταρίες. Έτσι λοιπόν συγκριτικά με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης οι τουρμπίνες αποδίδουν 20 φορές μεγαλύτερη ισχύ σε σχέση με το βάρος τους, ενώ ο στόχος είναι η παραγωγή τουρμπινών με διάμετρο μέχρι και 30 εκατοστά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μείωση κατά 15% του απόβαρου ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Παράλληλα από τη στιγμή που φορτίζουν απευθείας τις μπαταρίες δεν απαιτούνται πολύπλοκα συστήματα.
Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι από τη στιγμή που η τουρμπίνα δεν είναι συνδεδεμένη με το σύστημα μετάδοσης μπορεί να λειτουργεί με σταθερή ταχύτητα, κάτι που βελτιώνει το βαθμό απόδοσής της, ενώ το καύσιμο που καταναλώνει μπορεί να είναι από βενζίνη και πετρέλαιο μέχρι μεθανόλη.
Το μειονέκτημα που πάντα υπάρχει εδώ είναι ότι δεν υπάρχει ένα σύστημα τουρμπίνας που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα αυτοκίνητα, καθώς κάθε φορά χρειάζεται προσαρμογή στα δεδομένα κάθε συγκεκριμένου μοντέλου.
Γιάννης Σκουφής
